Op Sinterklaasdag
2013 ontvang ik per post een gratis toegangskaart voor het Nationaal Glasmuseum
te Leerdam. Daarmee kan ik met eigen ogen de tentoonstelling “Een Zee Van
Glas ” komen bekijken.Het episteltje is niet op naam gesteld (gericht aan: L.S.)
en niet geautoriseerd met een handtekening(stempel) van directeur Weijsters.
Hopelijk is het dan toch wel geldig...? Omdat ik al een museumjaarkaart heb, geef ik het
kaartje hierbij graag door aan een minder bedeelde. Download het:
Maar: een vrijkaartje krijgt ook weer niet iedereen! Dat is vanwege advisering, en het schrijven van een hoofdstuk voor het begeleidende boek. Jammer alleen dat ik
niet ben uitgenodigd voor de opening van 1 November en dat er voor het boek
geen geld is.
Ik werkte eerder samen met het Design Museum (Londen, 2002),
Centraal Museum (Utrecht, 2003), Musée Unterlinden (Colmar, 2006) en het Stadtmuseum
Tübingen (2006) en daarom leefde ik met de fictie, dat een Museum je pas
uitnodigt voor een schriftelijke bijdrage, als de middelen daarvoor gevonden
zijn. Maar zo gaat dat in het Leerdamse Museum niet. Iemand heeft zitten bluffen. Op 24 September verneem ik, dat de boekpresentatie
is uitgesteld tot half januari 2014 - opnieuw bluf.
Over bluf kan en wil ik niet lichtzinnig zijn: het is
intimidatie, gemaskerd met een vriendelijk gezicht. Dat is dus mijn deel na
wat ik dit jaar en in 1994 voor het Nationaal Glasmuseum heb gedaan. Maar ach, ik heb nog regelmatig plezier van die
wijnglazen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten